Leven met wat je hebt

Lang heb ik erover nagedacht om dit bericht te publiceren. Want wat zal men erover denken? Zullen ze het begrijpen? Weten ze dat het zeker niet ‘zielig’ bedoelt is, maar juist moedig?

Door het uit te schrijven om te leven met wat je hebt, kun je behalve jezelf ook echt anderen helpen. Gelijkgestemden, mensen die (h)erkennen, mensen die het nodig hebben om het te begrijpen, om te weten dat ze niet alleen zijn, of om een ander inzicht te brengen.

Dus het maakt mij niet meer uit wat een ander hiervan denkt. Hé, dit is mijn leven, mijn website, mijn blog, ik zet mijzelf voorop, weet je nog? Dus lees verder als je nieuwsgierig bent wat ik nu weer te melden heb, of kijk gerust verder wanneer dit je niet integreert. Het is oké, het is jouw keuze, dat mag!

Leven met wat je hebt

Je kunt het op allerlei manier invullen: materialistisch, sociaal, you name it.

Maar hiermee bedoel ik de chronische beperking die sommigen wordt opgelegd door uitdagingen in de gezondheid.

Chronische zieken moeten het maar doen met wat ze hebben. Het is de kunst om kracht te halen uit hetgeen wat wel mogelijk is en maar niet te denken aan wat niet (meer) kan. Maar hoe… dat is vaak toch die oprijzende vraag.

My story… again

Het zal geen geheim meer zijn dat ik zelf ook de nodige uitdagingen heb. Je wordt er misschien knettergek van om het voorbij te zien komen, maar hé, that’s not my problem . Maar op mijn bingokaart met chronische aandoeningen, mag ik de volgende aankruisen: fibromyalgie, Ziekte van Bechterew, Astma, verminderder long-, hersen-, hartfunctionaliteit door Covid, een multinodulaire schildklier, scheurtje in mijn middenrif, migraine, en tja… laat ik het daarbij houden. Denk dat ik wel bingo heb ondertussen . Maar je leest het: mijn “humorklier” doet het nog!

Inmiddels heb ik geleerd en ervaren dat het mogelijk is om te leven met wat je hebt. Het is geen pretje, het is niet fijn en soms (of vaak) wil je juist dat alles wat je hebt en mankeert in 1 windvlaag weg is. Gewoon weg ermee, eruit, eraf, foetsie! Maar dat is niet de realiteit. De kunst, en daarbij grootse uitdaging, is om vooral de focus te leggen op datgene wat je wél hebt en kunt.
Even lekker cliché: laat los wat je niet hebt of kunt en koester datgene wat wel mogelijk is… Tja, hoe dan?! Ik hoor het je zo denken, echt.

Als iemand die leeft met een chronische uitdaging zul je weten dat medicijnen lang niet meer alles oplossen. Het dempt wat af (soms), maar wat krijg je ervoor terug? Die bijwerkingen, het gevoel afhankelijk te moeten zijn van die ‘drugs’, tja… maar het is…

Bewustwording

Door je bewust te worden van wat je voelt, wat je ervaart, wat er door je heengaat op allerlei vlakken, door er niet meer omheen te draaien, maar het echt bij de lurven beet te pakken, zul je gek genoeg na een hoop onvrede, toch een glimp van rust gaan ervaren.
Je kunt niet veranderen wat is. Er is iets stuk in je lijf, iets functioneert niet naar behoren, maar echt fiksen lukt niet. Dus als je daar ook nog iedere dag tegenaan zou schoppen, wat doe je jezelf dan nog meer aan?

Gun jezelf die minimale vrede door het te accepteren wat is en er mee te leren omgaan wat (nog) niet (meer) mogelijk is. En geloof me, dit is een proces waar je niet alleen doorheen kunt. Ga het ook niet proberen, durf om hulp te vragen. Van je omgeving, van een professional (in de zin van een ervaringsdeskundige), informeer wat je ‘vanuit de natuur’ nog eventueel zou kunnen helpen, want echt, er zijn mogelijkheden. Waar een wil is, is een weg… al is het soms ver om.

Laat de verwachtingen van buitenaf los

Misschien herken je het wel, zelf heb je een manier gevonden om ermee om te gaan, maar dan komt de buitenwereld. Ze zien het niet (willen het niet zien), ze begrijpen het niet, accepteren het niet. Dat maakt het misschien nog wel dat jij je schuldig zou gaan voelen. Beetje scheef denk je niet?

Naast dat je voor jezelf je verwachtingspatroon beter kunt bijstellen, is er ook nog datzelfde naar buiten toe. Probeer zo min mogelijk van de ander te verwachten, dat voorkomt echt die terugkerende teleurstelling. Men zal het niet begrijpen wat jij voelt of doormaakt, tenzij ze het zelf door gaan maken. Dan wordt het ineens anders, zie maar!

Ik heb jarenlang ‘braaf’ proberen bij te dragen aan de maatschappij: school, studie, werk. Telkens weer werd ik geconfronteerd met de troubles die mijn lijf doormaakt. Die confrontatie werd steeds meer frustrerend. Iedere keer weer opnieuw keuzes moeten maken. Nee moeten zeggen tegen stappen (toen ik nog jong was en wat ik zooo graag deed: dansen), Nee moeten zeggen tegen werk (nu ik heel wat jaren ouder ben 😉).

En wordt die “nee” begrepen denk je? Nee, vaak niet helaas. Men ziet het niet aan de buitenkant, dus dan zal het aan de binnenkant wel meevallen. Het lijkt erop dat er geen moment wordt gedacht: “Jeetje, wat knap dat ze dit allemaal doet”, of “Wat goed van haar dat ze haar grenzen zo goed stelt”, gek toch?
De verwachtingspatroon van buitenaf lijkt alleen maar groter te worden, herken je dat?

Een directe oproep…

Er wordt van alles van je verwacht, misschien voel je dat. Maar echt, bij deze doe ik een directe oproep naar degenen die dit verhaal toch wel aardig goed erkennen: STOP ERMEE AAN ANDERSMANS VERWACHTINGEN TE VOLDOEN!
Denk aan jezelf, jouw lijf, jouw uitdagingen, want daar draait het om! Dit is jouw leven en jij bent de hoofdrolspeler daarin. En alle anderen om je heen met goede of minder goede bedoelingen, het zijn ‘bijspelers’. Jij moet het immers toch zelf doen allemaal!

Natuurlijk met de hulp van anderen, maar durf streng te zijn en misschien zelfs kieskeurig ook. Mensen die ook maar enig gevoel van onzekerheid veroorzaken bij je of die je, al dan niet onbewust of onbedoeld, schade toedoen in je gevoel van doen, laten en zijn, houd deze mensen op afstand. Bescherm jezelf, alsjeblieft!

Je hoeft ze zeker niet buiten te sluiten, maar wees je ervan bewust of het op bepaald moment beter is om een weloverwogen keuze te maken om even een tijdelijke (niet al te verre) afstand te behouden.

En mocht je ervan bewust worden dat bepaalde mensen eigenlijk helemaal geen positieve invloed op je hebben en je meer beperkingen opleggen en energie weg lijken te laten lekken, tja… je kunt vast invullen wat ik hierop te zeggen heb 😊

Balans is The Key

Ja en dan komt die overduidelijk “Hoe dan??” weer om de hoek kijken. Tja, balans krijgen en daarbij te behouden, dat is ook niet altijd even makkelijk. Zeker niet als je het ook laat beïnvloeden door factoren van buitenaf: je gezin, sociale omgeving, werk, studie, etc. Dat kan inderdaad lastig zijn.

Maar weet je, wanneer jij niet die stap terug durft te doen, niet in de spiegel durft te kijken naar hoe jouw realiteit er werkelijk uitziet, dan zul je de bewustwording nooit ingaan en daarmee balans moeilijk kunnen behalen.

Stop met over je eigen streep heengaan, voorkom terugslag en gun jezelf die blijvende power in de mate waarin jij het aankunt. En dit, dit begin echt bij balans.

Je mag het best weten, ik maak er tegenwoordig geen geheim meer van. Waarom zou ik immers…
Bij mij is het al aardig wat jaartjes dat ik mijn bewustwording opnieuw in moet om opnieuw op die ’emotionele weegschaal’ te staan wat ik op dat moment wel of niet meer aankan. Het blijft een confrontatie met jezelf door iedere keer opnieuw weer te moeten afwegen welke keuzes je wel of beter niet kunt maken. Maar echt, als ik daar niet bij stil had gestaan, hoe had mijn heden en toekomst er dan uit gezien?

Niet alles is wat het lijkt

De laatste keer dat ik hulp in handen nam was bijna noodgedwongen tijdens een burn-out en na Covid, waardoor mijn leven helemaal uit balans raakt.

Ik moest alles, maar dan ook alles laten vallen. Van het toenemende succes wat ik uit mijn bedrijven haalde, tot aan de plannen waarvan ik al lang droomde, alles werd als een luchbubbel ‘pats’ doorgeprikt. Terug naar 0 en opnieuw op strikt gevoel en onder begeleiding weer opklimmen. Zo zagen mijn afgelopen anderhalf jaar eruit.

Mocht je er vragen over hebben hoe het mij dan lukte om alsnog online te zijn en mijn dingen te regelen, vraag dat dan gerust privé, dan geef ik daar een eerlijk antwoord op 😉

Maar misschien herken je dit wel. Dat wat je doet, wordt dan niet begrepen door die buitenwereld. Ik kan alleen maar zeggen: laat het gaan. Het lekt alleen maar je energie weg als je je daarover ook nog eens gaat druk maken, nietwaar?

Je bent niet alleen

Net als ik, zijn er nog zoveel anderen die hun uitdagingen iedere dag met zich meebrengen: die moeheid, pijn, ongemakken, somberheid, frustraties, gehoest, vervelende plekken, noem maar op. Iedereen maakt op een andere manier mee, geen mens zal zich op dezelfde manier doorheen slaan. Dat is en blijft persoonlijk absoluut.

Maar je bent niet alleen. Er zijn zoveel mensen met soortgelijke ongemakken die zich herkennen in jouw verhaal. En wow, wat zouden we nog veel van elkaar kunnen leren, toch?

Een kleine bekendmaking

Door alles wat ik meemaakte heeft mij dat er juist toe bewogen dat ik het echt anders ga doen met mijn bedrijven. En het wordt echt alleen maar leuker!

Je weet misschien dat ik bezig ben met de transformatie van Rooz Health. Rooz Health en VOS Strategy worden als het waren samengesmolten naar een heel nieuw bedrijf en een tikkeltje anders uitgeschreven concept. Het zal echter niet veel verschillen met wat ik nu doe, alleen wordt het vertegenwoordigd vanuit één bedrijf en daarmee één persoon.

Maar, dat is niet mijn bekendmaking.

Waar ik al een tijdje mee bezig ben, is een cursus speciaal voor die personen die moeite hebben om in hun kracht te staan. Door een beperking (ik noem het liever een uitdaging) waarin ze mee te dealen hebben dag in, dag uit. Of door de manier van zijn. Of door de beïnvloeding van buitenaf. Noem maar op. Het leek mij daarom passend om het in dit artikel, geschreven vanuit mijn hart, te delen.

Het e-book “Zet jezelf voorop” heeft namelijk vorm gekregen in deze cursus. Hierin word je meegenomen in verschillende modules, zoals:

• Be different, be you
• Balans
• Uitdagingen
• Ruis in je leven
• Wat is jouw droom?
• Verbinding
• Het magische NEE
• Loop weg met jezelf, maar niet te hard
• Mislukken vs leren
• Dankbaarheid

Voor wie is dit geschikt?

Voor een ieder die moeite ervaart zichzelf voorop te zetten, een duwtje in de rug nodig heeft, of op zoek is naar balans.

Voor een ieder die klaar is met dat dagelijkse gezeur met bijvoorbeeld een gezondheidsuitdaging. En wie openstaat voor verandering van binnenuit: de transformatie waar jij alleen zelf doorheen kunt gaan.

De vormgeving van de cursus is gebasseerd op een online programma. Je kunt het dus helemaal zelf. Uiteraard sta ik op de achtergrond voor je klaar met een coachcall en dergelijke, maar daarover komt later meer.

Wanneer is deze cursus beschikbaar?

De cursus staat al een tijdje te ‘verstoffen’ stiekem, vanwege andere prioriteiten. Maar de finishing touch is inmiddels weer in progress en de cursus is naar verwachting rond 1 november echt beschikbaar.

Zeer binnenkort komt er een landingspagina online waarop je je kunt aanmelden. Hierin wordt het programma duidelijk, de prijs, de bedoeling überhaupt, tijdsindeling, etc.

Mocht je al zeker interesse hebben in deze cursus, stuur dan alvast een mail naar info@rooz-health.nl, met als onderwerp: Zet mijzelf voorop. Dan stuur ik je de informatie alvast door die binnenkort op een landingspagina zal worden gepubliceerd.

Een pittig stuk

Pittig, of niet? Stiekem stond dit stuk al een tijd klaar. Maar wanneer is het moment zoiets te publiceren? Dat moment voelde vandaag goed. Het moest er uit, ik weet dat ook anderen hier iets aan zullen hebben.

Vergeef me als ik te streng ben geweest, maar ik hoop in alles dat je er de motivatie uit zult halen.  

Lieve groet,

Laura